مدتي است اطرافم را كه نگاه ميكنم، تعداد زيادي دوست و آشنا ميبينم كه حداقل به يك زبان خارجي و بيشتر انگليسي يا فرانسه مسلط هستند و به راحتي به آن زبان تكلم ميكنند، مينويسند و ميخوانند.
حس خوبي دارد... نه به واسطه دور شدن از زبان مادري ام كه بزرگترين و نخستين لذت زندگي ام است... بلكه به واسطه جهاني شدني كه در پس همين واژگان ساده و مكالمات روزمره اتفاق ميافتد.
اين كه ايراني ميتواند با استفاده از ابزار مناسب خودش را به دنيا بقبولاند، مايه افتخار من است.

RE: Application for Developing Countries Submission

Dear Ms Shafaghiha,

We regret that Iran is not eligible to participate in our developing country scheme. Please contact our sales representative, Mr Matthew Howells, at matthew.howells@oxfordjournals.org if you are interested in paying for a subscription to our journals.

Yours sincerely,

Athena Artuso

Athena Artuso

Developing Countries Administrator | NAROA Contact

Oxford Journals | Oxford University Press
Great Clarendon Street
Oxford, Oxfordshire
OX2 6DP

Re-Evaluations

گاهي بايد آدمها را دوباره ارزيابي كرد...

آدمها شرايط محيطي كسب و كار شخصي ما هستند... آنها محيط بيروني روابط ما را ميسازند و گرچه در شرايطي محدود ممكن است روي آنها اثر بگذاريد اما تغييرشان ناممكن است. شما بايد در هنگام محاسبه ريسك آنها را به حساب بياوريد... بايد محدوديتمان در حضورشان را به خاطر آوريم و به آنها مانند مهره­ هاي شطرنج نگاه نكنيم.

"بازيهاي زيادي را ديده­ ام: گاهي سرباز پياده بازي كسي بوده­ ام و گاهي وزير... هيچ­گاه شاه نبوده ­ام كه بي­خاصيت ترين مهره است و بيشتر به مراقبت نياز دارد تا جنگنده باشد و سنگر فتح كند... اما هرگز بازي نكرده­ ام: مهره­ چيني آدمها را دوست نميدارم...

"بازي ديگري در پيش است... از همانها كه وزراء در خفا براي هم خط و نشان ميكشند و در ظاهر دوشادوش هم به جنگ دشمن خيالي ميروند كه چيزي جز آن ديگري نيست... اكتشافشان يك هدف دارد و آن قدرت است... نفوذ، قدرت و قدرت...

"مهره­ ها بيخبر باهم و با آن ديگري ميجنگند... و وزرا خاموش به نظاره مينشينند تا آن زمان كه جنگ پايان يابد و سرزمين با خاك يكسان شود... شاه كيش و مات شود و وزراء با ماسكهاي اندوهشان و پوستهاي گل انداخته از مستي پيروزي راي به تساوي بدهند و تقسيم كنند آنچه افتخار است...

"پياده­ ها هم به خانه ميروند، پنهان ميشوند، باتري زندگيشان به برق ميزنند و آرام به پر شدن خطوطشان نگاه ميكنند... تا جنگي ديگر!"

يادمان باشد هر رابطه­ا ي روزي پايان ميابد و هر معاهده­ا ي سرآمدي دارد و هر كسب و كاري اگر متحول نشود، محكوم به شكست است... و مسير تحول را بايد در راستاي اهداف و تغييرات محيط را مشخص كرد...