مدتي است اطرافم را كه نگاه ميكنم، تعداد زيادي دوست و آشنا ميبينم كه حداقل به يك زبان خارجي و بيشتر انگليسي يا فرانسه مسلط هستند و به راحتي به آن زبان تكلم ميكنند، مينويسند و ميخوانند.
حس خوبي دارد... نه به واسطه دور شدن از زبان مادري ام كه بزرگترين و نخستين لذت زندگي ام است... بلكه به واسطه جهاني شدني كه در پس همين واژگان ساده و مكالمات روزمره اتفاق ميافتد.
اين كه ايراني ميتواند با استفاده از ابزار مناسب خودش را به دنيا بقبولاند، مايه افتخار من است.